Jaszczurka zwinka

(Lacerta agilis)

Królestwo:
Rząd:
Rodzina:

  Zwierzęta
  łuskonośne
  jaszczurkowate


Opis:   

   Jest to gatunek jaszczurki z rodziny jaszczurek właściwych (Lacertidae) i najczęściej spotykany gad na terenie naszego kraju. Jej masywne ciało pokrywają ściśle do siebie przylegające łuski. Na grzbiecie są one mniejsze i szorstkie, brzuch zaś pokrywają większe i gładkie. Na głowie ma regularnie ułożone tarczki. Głowa jest krótsza, lecz większa, niż u jaszczurki żyworódki. Jej ogon jest nieco dłuższy od tułowia ale i tak krótszy niż u innych jaszczurek. W sytuacji zagrożenia zostaje odrzucony jako przynęta dla drapieżnika. Ogon z czasem odrasta, ale nie odzyskuje pierwotnej długości. Kończyny jaszczurki są silnie umięśnione a palce długie, zakończone pazurkami. Samca można odróżnić od samicy po tym, że ma on zielonkawe podbrzusze, czasem nakrapiane drobnymi plamkami, zaś samica ma szary lub kremowy spód ciała. Ubarwienie tych gadów jest bardzo różne. Najczęściej grzbietem biegnie szeroka pręga, często przecinana plamkami. Po bokach ciała biegną jeszcze dwie pręgi z brązowo-czarnych plam. Zwinka jest gatunkiem wybitnie ciepłolubnym, zamieszkującym wszelkie suche i ciepłe siedliska (lasy sosnowe, wrzosowiska, nasypy kolejowe, przydroża, łąki, rumowiska skalne oraz tereny ruderalne. Gody rozpoczyna w kwietniu. W tym czasie samce przybierają intensywnie zielone barwy po bokach ciała i toczą walki. Samiec usiłuje zapłodnić jak najwięcej samic. Po kilku tygodniach samica wyszukuje dobrze nasłonecznionego miejsca, wykopuje norkę i składa w niej około 5-6 jaj. Inkubacja trwa ok. 60-80 dni. Pokarmem tej jaszczurki są bezkręgowce (głównie owady, pająki, wije i ślimaki). Z nastaniem jesieni zapada w sen zimowy.

Wymiary:
Długość ciała:


ok. 20 cm

Występowanie: Gatunek ten można spotkać na terenie całego Parku.

Status ochronny: ochrona gatunkowa ścisła