Szakłak

(łac.Rhamnus catharica)

Królestwo:
Rząd:
Rodzina:

rośliny
różowce
szakłakowate

Szakłak: Gatunek ten można spotkać na terenie całego Parku Krajobrazowego im. gen. D. Chłapowskiego.

Opis:  Jest to gatunek krzewu lub drzewa należący do rodziny szakłakowatych. Występuje w Europie, Zachodniej Azji i Afryce Północnej. W Polsce jest pospolity na całym niżu, na pogórzu występuje rzadziej. Szakłak osiąga wysokość do 6 m. Ma gęste gałęzie z cierniami w rozgałęzieniach pędów. Liście są eliptyczno-jajowate, zaostrzone, o długości 3-6 cm, przy szerokości 1,5-3 cm, z zaokrągloną podstawą, brzegiem równo piłkowane, delikatnie, krótko owłosione. Ogonki o długości ok. 1,5 cm, odstająco owłosione. Nerwy boczne są zagięte ku szczytowi blaszki. Wydłużone, spiczaste brunatnoczerwone pączki przylegają do gałązek. Czterokrotne, przedprątne, na ogół rozdzielnopłciowe kwiaty są drobne i niepozorne, żółtawozielone, wyrastają w pęczkach z kątów liści. Owocem jest kulisty, czarny pestkowiec. Szakłak to roślina lecznicza o działaniu przeczyszczającym i pobudzającym perystaltykę jelit. Odwary z owoców lub suszone owoce stosowane są przy przewlekłych zaparciach. Preparaty z szakłaku ze względu na uboczne działanie (powoduje przekrwienie miednicy małej), nie mogą być stosowane po operacji, przy hemoroidach, w stanach zapalnych narządów jamy brzusznej, a także przez kobiety w ciąży i podczas miesiączki. Spożyte przez karmiącą matkę przechodzą do mleka działając przeczyszczająco na niemowlę.

Wymiary:
Wysokość:


do 6 m