Turzyca Davalla

(łac.Carex davalliana) 

Królestwo:
Rząd:
Rodzina:

rośliny
wiechlibowce
ciborowate

Występowanie: Gatunek ten można spotkać na torfowiskach wzdłuż Rowu Wyskoć. Występuje na torfowiskach niskich, źródliskach, brzegach drobnych cieków wodnych.

Status ochronny: Ścisła ochrona gatunkowa. Według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski gatunek zagrożony - kategoria zagrożenia V. Głównymi czynnikami zagrażającymi temu gatunkowi są: niszczenie jej siedlisk i odwadnianie terenów, na których występuje, co powoduje zmianę warunków i zarastanie ich w wyniku naturalnej sukcesji ekologicznej przez inne gatunki roślin.

Opis: Jest to gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Obszar występowania obejmuje Europę (z wyjątkiem jej północnej części i poza Wyspami Brytyjskimi) oraz Azję Mniejszą. Występuje dość rzadko. Turzyca ta tworzy zwarte kępki, dorastające do około 30-40 cm wysokości. Łodyga jest sztywno wzniesiona, u podstawy z włóknistymi resztkami liści, ku górze przeważnie szorstka. Na przekroju okrągława, lub niewyraźnie trójkanciasta. Ciemnozielone, krótsze od łodygi liście otoczone są u podstawy ciemnobrązowymi pochwami. Blaszki liściowe mają ok. 0,5 mm szerokości, są nitkowate, o szorstkich brzegach, na przekroju tępo trójkanciaste. Turzyca Davalla jest rośliną dwupienną, okazy męskie mają kwiatostany w postaci jednego wierzchołkowego kłosa długości do 2 cm i ok. 2 mm szerokości. Kłosy żeńskie są luźnokwiatowe, do 1,5 cm długości i 4 mm szerokości. Owocem jest orzeszek w zarysie jajowaty, soczewkowato spłaszczony.
Roślina objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Uznana jest za gatunek narażony na wyginięcie (kategoria V na czerwonej liście roślin naczyniowych). Głównym czynnikiem zagrażającym turzycy Davalla jest niszczenie jej siedlisk, głównie poprzez regulację naturalnych cieków wodnych oraz odwadnianie terenów, na których występuje, co powoduje zmianę warunków i zarastanie w wyniku naturalnej sukcesji ekologicznej przez inne gatunki roślin.

Wymiary:
Wysokość:


10 - 40 cm