Lipa drobnolistna

(łac. Tilia cordata)

Królestwo:
Rząd:
Rodzina:

Rośliny
ślazowce
ślazowate

Występowanie: Gatunek ten można spotkać w lasach, parkach, alejach, przy świątyniach i na cmentarzach na terenie całego Parku Krajobrazowego im. gen. D. Chłapowskiego.

 Opis: Jeden z dwóch rodzimych gatunków lipy w Polsce. Wysokie i bardzo okazałe drzewo liściaste o grubym pniu oraz gęstej, szerokiej, kopulasto wysklepionej koronie. Na młodych drzewach gałęzie są wzniesione do góry, a ich kora jest gładka i ma szary kolor. Na starych drzewach konary zwisają w dół, a ich kora jest gruba i nieregularnie pobrużdżona. Korona młodych drzew lipy drobnolistnej często do złudzenia przypomina kształtem swój liść. Liście są blaszkowate, pojedyncze. Blaszka sercowata, często o niesymetrycznej nasadzie, na szczycie nagle zaostrzona w wyciągnięty wierzchołek, stosunkowo szeroka, czasem szersza niż dłuższa, o długości 4-6 cm, na brzegu ostro i drobno piłkowana, z wierzchu jest ciemnozielona, lekko połyskująca i naga, od spodu jaśniejsza, z gęstymi kępkami rudobrązowych włosków w kątach nerwów. Kwiaty wyrastają pojedynczo lub pęczkami po 2-12, są wzniesione ponad liście. Całe kwiaty mają jasnożółtą barwę i wydzielają intensywny, przyjemny zapach. Jest to roślina lecznicza. Napar z kwiatów lipy stosuje się przede wszystkim w stanach gorączkowych w niektórych chorobach zakaźnych: w anginie, grypie, przy zapaleniu gardła i oskrzeli, oraz w tzw. przeziębieniach, jako środek napotny. Czasami jest stosowana również jako środek moczopędny, uspokajający i poprawiający apetyt.

Wymiary:
Wysokość:
Długość życia:
Średnica pnia:


do 30 m
300 – 500 lat
1,5 – 2 m.