Buk zwyczajny

• « poprzednia
• pozostałe tablice
  • Biegacz skórzasty
  • paz
  • Ślimak winniczek
  • Grzebiuszka ziemna
  • Rzekotka drzewna
  • Kumak nizinny
  • Padalec
  • Ropucha szara
  • Ropucha zielona
  • Jaszczurka zwinka
  • Jaszczurka żyworodna
  • traszka
  • Czajka
  • Bażant
  • Bocian
  • Bogatka
  • Dzięcioł duży
  • Dzwoniec
  • Kukułka
  • Czyż
  • Wrona siwa
  • Kowalik
  • Grubodziób
  • Mazurek
  • Wróbel
  • Sójka
  • Żuraw
  • Gawron
  • Gęgawa
  • Modraszka
  • Cyraneczka
  • Gąsiorek
  • Kopciuszek
  • Blotniak
  • Dymowka
  • Oknowka
  • Jerzyk
  • Kania
  • Kruk
  • krzyzowka
  • Kwiczol
  • Labedz
  • lyska
  • mysikrolik
  • myszolow
  • Ortolan
  • pliszkas
  • pliszkaz
  • potrzeszcz
  • sierpowka
  • sikorau
  • srokosz
  • szczygiel
  • zieba
  • Wiewiórka
  • jez
  • Kret europejski
  • Ryjówka aksamitna
  • Sarna
  • zajac
  • Bluszcz pospolity
  • Buk zwyczajny
  • Chaber bławatek
  • Dąb czerwony
  • Dąb szypułkowy
  • Fiołek mokradłowy
  • Głóg jednoszyjkowy
  • Goździk pyszny
  • Deren
  • Goryczka wąskolistna
  • Jarząb pospolity
  • Lnicznik siewny
  • Mak polny
  • Kukułka szerokolistna
  • Szakłak
  • Turzyca Davalla
  • Klon zwyczajny
  • Kasztanowiec
  • Lipa drobnolistna
  • Lipa szerokolistna
  • Listera jajowata
  • Modrzew europejski
  • Pierwiosnek
  • Robinia
  • Sosna zwyczajna
  • Ślazówka turyngska
  • grusza
  • jablon
  • kruszczyk
• następna »

(łac Fagus sylvatica)

Występowanie: Gatunek ten można spotkać w większych kompleksach leśnych, alejach oraz w parkach wiejskich.

Opis: Rodzaj drzew z rodziny bukowatych obejmujący 9-10 gatunków. Występują one głównie
w strefie umiarkowanej na półkuli północnej. W Polsce występuje w stanie naturalnym tylko buk zwyczajny (Fagus sylvatica). Uprawianych jest kilka gatunków obcych i liczne odmiany ozdobne buka zwyczajnego. Najbardziej charakterystyczną cechą buka, pozwalającą bez trudu rozpoznać to drzewo o każdej porze roku, jest jego jasna, ołowiowoszara, zawsze gładka kora. Liście są blaszkowate, pojedyncze, z wąskimi i długimi, szybko opadającymi przylistkami. Blaszka eliptyczna lub odwrotnie jajowata, na końcu krótko zaostrzona, długości 5-10cm, całobrzega, o falisto karbowanej powierzchni, z góry zielona do ciemnozielonej, błyszcząca, od spodu jaśniejsza i matowa, na brzegach orzęsiona delikatnymi, białymi włoskami. Liście buka zwyczajnego należą do najatrakcyjniejszych kolorystycznie. Ich zabarwienie zmienia się od soczyście jasnozielonego, poprzez ciemnozielone, złocistożółte i pomarańczowobrązowe aż do złocistobrunatnego. Owocami są trójgraniaste orzeszki długości 1-2cm, błyszcząco brązowe, zebrane po dwa (rzadziej pojedyncze) w zdrewniałej, pokrytej kolczastymi wyrostkami okrywie, otwierającej się po dojrzeniu czterema klapami. Są jadalne i bardzo pożywne (choć jedzone w dużych ilościach mogą zaszkodzić!), mają słodkawy smak, wytwarza się z nich olej. Owoce buka są jednymi z najbardziej lubianych przez dzikie zwierzęta, np. dziki, wiewiórki, sójki itp. Zwierzęta te walnie przyczyniają się do rozprzestrzeniania gatunku. Przykładowo wiewiórki i sójki zbierają bukwie jesienią, składują je w swoich kryjówkach, a potem o nich często zapominają.