Dzięcioł duży
- « poprzednia
-
pozostałe tablice
- Biegacz skórzasty
- paz
- Ślimak winniczek
- Grzebiuszka ziemna
- Rzekotka drzewna
- Kumak nizinny
- Padalec
- Ropucha szara
- Ropucha zielona
- Jaszczurka zwinka
- Jaszczurka żyworodna
- traszka
- Czajka
- Bażant
- Bocian
- Bogatka
- Dzięcioł duży
- Dzwoniec
- Kukułka
- Czyż
- Wrona siwa
- Kowalik
- Grubodziób
- Mazurek
- Wróbel
- Sójka
- Żuraw
- Gawron
- Gęgawa
- Modraszka
- Cyraneczka
- Gąsiorek
- Kopciuszek
- Blotniak
- Dymowka
- Oknowka
- Jerzyk
- Kania
- Kruk
- krzyzowka
- Kwiczol
- Labedz
- lyska
- mysikrolik
- myszolow
- Ortolan
- pliszkas
- pliszkaz
- potrzeszcz
- sierpowka
- sikorau
- srokosz
- szczygiel
- zieba
- Wiewiórka
- jez
- Kret europejski
- Ryjówka aksamitna
- Sarna
- zajac
- Bluszcz pospolity
- Buk zwyczajny
- Chaber bławatek
- Dąb czerwony
- Dąb szypułkowy
- Fiołek mokradłowy
- Głóg jednoszyjkowy
- Goździk pyszny
- Deren
- Goryczka wąskolistna
- Jarząb pospolity
- Lnicznik siewny
- Mak polny
- Kukułka szerokolistna
- Szakłak
- Turzyca Davalla
- Klon zwyczajny
- Kasztanowiec
- Lipa drobnolistna
- Lipa szerokolistna
- Listera jajowata
- Modrzew europejski
- Pierwiosnek
- Robinia
- Sosna zwyczajna
- Ślazówka turyngska
- grusza
- jablon
- kruszczyk
- następna »
(łac. Dendrocopos major)
Królestwo: |
Zwierzęta |
Status i występowanie w Polsce: W Polsce liczny ptak lęgowy. Najliczniejszy i najpowszechniejszy z polskich dzięciołów. Występuje w całej Polsce, do wysokości około 1200 m npm. Często spotykany także zimą. Zamieszkuje stare lasy liściaste, iglaste (sosnowe) lub mieszane z domieszką osiki, jak również inne mniejsze zadrzewienia (w tym śródpolne), parki miejskie (nawet w centrach) i wiejskie, ogrody oraz aleje na równinach i terenach górzystych. Gatunek osiadły, tylko populacje mazurskie cechują się tendencją do wędrówek i koczowania.
Występowanie w PK im. gen. D. Chłapowskiego: Występuje zarówno w sezonie lęgowym, jak i poza nim - w lasach, parkach i w zadrzewieniach śródpolnych.
Ochrona gatunku: Gatunek prawnie chroniony (Ust. o Ochronie Przyrody).
Opis: U samca na tylnej części głowy (potylicy) jaskrawoczerwona, poprzeczna pręga, której brak u samicy. Tęczówki oczu są czerwone. Czarny pas ciągnie się od dzioba w kierunku piersi, drugi zaś otacza górną część szyi. Dolna część brzucha i podogonie w kolorze jaskrawoczerwonym, co jest charakterystyczną cechą ubarwienia dla tego gatunku. Na szyi dwie białe plamy, podobnie na barkach oraz skrajnych sztywnych sterówkach. Dzięcioł ten ma szare nogi i mocny, dłutowaty, ciemnoszary dziób. Czepne nogi dostosowane do siadania na pionowych pniach, dwa palce są skierowane ku przodowi, a dwa ku tyłowi. Młode dzięcioły mają natomiast całe ciemię i tył głowy czerwono-pomarańczowe.
Ptak nie jest płochliwy, choć zachowuje ostrożność. Jego lot jest falisty. Ptaki te wykuwają dziuple w drzewach, często porażonych przez grzyby. Dziuple kuje głównie samiec. Co roku wykuwana jest nowa dziupla, a poprzednie stają się gniazdami dla wielu innych gatunków ptaków. Wejście do dziupli ma średnicę ok. 5 - 6 cm a jej głębokość - 30 cm. Samica składa tam 4 - 6 jaj, które wysiaduje na zmianę z samcem przez 11 - 12 dni. Młode przebywają w gnieździe ok. 3 tygodni, potem jeszcze przez okres 10 dni dokarmiane są przez rodziców. Pożywieniem w okresie wiosny i lata są głównie owady i ich larwy wydobywane z drewna - gąsienice motyli, mrówki, chrząszcze, a zimą i jesienią - również duża ilość nasion sosnowych oraz świerkowych i owoców (jagód, żołędzi). Zimą również nie stroni od wywieszonej w karmnikach słoniny. Może żywić się także padliną. Pewną osobliwością tych dość dużych ptaków jest to, że najchętniej zjadają mszyce.
Wymiary: |
|
Galeria zdjęć dzięcioła dużego autorstwa Leszka Lubickiego
Artykuł o dzięciole dużym autorstwa Pana Leszka Lubickiego można znaleźć pod tym adresem: http://przyrodniczo.udl.pl