Grusza

(łac. Pyrus communis)

Występowanie: Gatunek ten można spotkać w zadrzewieniach, w alejach wzdłuż dróg asfaltowych i śródpolnych oraz w lasach, na terenie całego Parku Krajobrazowego im. gen. D. Chłapowskiego.

Opis: Jest to gatunek drzewa z rodziny różowatych. Znany pod licznymi nazwami ludowymi jako: grusza dzika, grusza polna, płonka, ulęgałka, (dawniej również: ulężałka). Występuje w Europie, Azji i Afryce. W Polsce dziko występuje pospolicie na całym niżu i w niższych położeniach górskich.  Rośnie przeważnie na polach
i miedzach, przy drogach. Gałązki gruszy pospolitej są sztywne, lekko łukowate, młode żółtawozielone, starsze ciemniejsze. Pączki nieowłosione, stożkowate, ostro zakończone, ustawione skrętolegle - pojedynczo, lub rzadziej po dwa obok siebie. U dziko rosnących form na młodych okazach występują liczne i mocne ciernie, na starszych okazach ciernie są nieliczne. U hodowanych odmian gruszy brak cierni. Liście, za młodu nieco owłosione, potem nagie, są połyskujące, nieco skórzaste, szpiczasto jajowate, sztywne, drobno piłkowane, o ogonkach prawie tej długości co blaszka. Ulistnienie skrętoległe. U form dzikich długość blaszki liściowej 2-6 cm. Drzewo to kwitnie na początku maja, równocześnie z rozwojem liści. Owoc jest gruszkowatego kształtu, na długiej szypułce, zawierający w środku miąższu kilka ciemnobrązowych, płaskich nasion (pestek). U dzikich form owoc ma kolor od zielonego do żółtego, czasami czerwony, lub z czerwonym rumieńcem. Jest twardy, bardzo cierpki i zawiera dużo komórek kamiennych. Owoce te są jadalne, ale dopiero po tzw. uleżeniu. Owoce uprawianych odmian są duże, słodkie, bardzo soczyste i bardzo smaczne.

Wymiary:
Wysokość:
Długość życia:
Okres kwitnienia:


do 20 m
do 150 lat
czerwiec / lipiec