Jerzyk

(łac. Apus apus )

Królestwo:
Rząd:
Rodzina:

Zwierzęta
jerzyki
jerzykowate

Status i występowanie w Polsce: W Polsce jest to średnio liczny gatunek lęgowy. Jerzyki zamieszkują tereny miejskie, gdzie gniazdują w murowanych budynkach, kominach, wieżach kościelnych, mogą gniazdować również w dziuplach drzew. Można go również spotkać w Tatrach. W naszym kraju gatunek ten przebywa od połowy maja do końca sierpnia.

Występowanie na terenie PK im. gen. D. Chłapowskiego: Żerujące osobniki można spotkać w wielu miejscach, ale gniazduje tylko w Gołębinie Starym.

Status ochronny: Gatunek prawnie chroniony (Ust. o Ochronie Przyrody). Od lat 90. XX wieku obserwuje się stopniowe zmniejszanie liczebności jerzyków w miastach. Wśród przyczyn wymienia się przede wszystkim remonty i prace termomodernizacyjne oraz zastępowanie starych budynków nowymi. Powoduje to utratę miejsc lęgowych dogodnych dla jerzyków.

Opis: U tego gatunku brak jest dymorfizmu płciowego. Ubarwienie ciała jest brązowoczarne, matowe z granatowym połyskiem na grzbiecie, jedynie podgardle jaśniejsze. Bardzo długie i ostro zakończone skrzydła o sierpowatym kształcie. Ogon krótki, rozwidlony. Gatunek ten gniazduje kolonijnie w szczelinach skał, a w miastach we wgłębieniach murów, otworach w stropodachach, pod dachówkami, w zakamarkach budynków. Gniazdo jest mało rozbudowane, składa się ze złapanych w locie piór i części roślin, zlepionych śliną. Samica składa 2  3 jaja, które wysiadywane są przez okres 19  20 dni. Młode pisklęta przebywają w gnieździe do 45 dni. Pokarmem jerzyków są drobne owady chwytane w locie.
Jerzyki większą część życia spędzają w locie. W powietrzu zbiera pożywienie i materiał na gniazdo, pije krople deszczu, kopuluje i śpi, szybując z wiatrem na dużej wysokości (do 2,5 km).

Wymiary:
Długość ciała:
Rozpiętość skrzydeł:
Waga:


16 – 18 cm
40 - 45 cm
36 - 52 g