Wrona siwa

 

Autor: Hanna Żelichowska

(łac. Corvus corone cornix) 

Królestwo:
Rząd:
Rodzina:

Zwierzęta
wróblowe
krukowate

Status i występowanie w Polsce: W Polsce jest to liczny gatunek lęgowy. Wrona siwa zamieszkuje otwarte tereny w dolinach rzek i nad jeziorami, zadrzewienia śródpolne i obrzeża lasów. Gniazduje także w okolicach osiedli ludzkich, na peryferiach miast, parkach, cmentarzach i skupieniach zieleni miejskiej. Jest to gatunek osiadły.

Występowanie na terenie PK im. gen. D. Chłapowskiego: gatunek ten można spotkać na terenie całego Parku Krajobrazowego.

Status ochronny: częściowa ochrona gatunkowa.

Opis: Obie płci ubarwione są jednakowo. Grzbiet i brzuch są popielate, natomiast górna część piersi, głowa, skrzydła i ogon są czarne z metalicznym połyskiem. Dziób jest czarny, masywny i nieco zakrzywiony. Gniazdo budowane jest  na obrzeżach lasów, zwykle w wierzchołku wysokiego drzewa, najczęściej sosny, często nawet ok. 15 metrów nad ziemią, w rozwidleniu grubych gałęzi. Zbudowane jest z patyków, wymoszczone łykiem drzew, często topól, trawami lub piórami kur domowych. W miastach ich gniazda znajdują się głównie w parkach, zdarzają się gniazda na budynkach. Samica składa 2 - 9 zielonkawych, brązowo nakrapianych jaj, których wysiadywanie rozpoczyna od momentu złożenia pierwszego jaja przez okres ok. 20 dni, po miesiącu młode opuszczają gniazdo. Gatunek wszystkożerny, preferujący jednak pokarm zwierzęcy - drobne ssaki, ptaki, owady, dżdżownice, również padlinę i odpadki ze śmietników.

Wymiary:
Długość ciała:
Waga:


48 – 52 cm
ok. 500 g

Galeria zdjęć wrony siwej autorstwa Leszka Lubickiego