Jarząb pospolity

(łac Sorbus aucuparia)

 

Królestwo:
Rząd:
Rodzina:
Rodzaj:

Rośliny
różowce
różowate
jarząb

 Opis

          Jest to niezbyt duże i raczej delikatnie zbudowane drzewo liściaste o dość cienkim, często wielokrotnym pniu i prześwitującej koronie. Jego cechą charakterystyczną są jaskrawoczerwone, baldachowate owocostany, zwane popularnie jarzębiną. Dojrzewając wczesną jesienią stają się one piękną ozdobą, stanowią też jedną z ulubionych zabawek dzieci i nie lada gratkę dla ptaków.

    Występuje głównie na skrajach lasów liściastych i mieszanych, na leśnych polanach, w zadrzewieniach śródpolnych. Młode pędy jarząbu są  szaro-purpurowe, początkowo delikatnie owłosione, później nagie. Pąki są stożkowate lub jajowate, na końcu zaostrzone.

    Jest gatunkiem często wykorzystywanym w nasadzeniach parkowych, na skwerach. Drewno, ze względu na wytrzymałość i piękny rysunek słojów cenione jest w stolarstwie i meblarstwie. Przemrożone, w celu usunięcia gorzkich substancji, owoce służą do produkcji dżemów i nalewek. Suszone są składnikiem herbat ziołowych. 

   Jest to roślina lecznicza. Owoce mają dużo witaminy C, E, P, K, PP, a zawartością witaminy A dorównuje marchwi. Zawierają też, cukier sorbozę, garbniki i pektyny. Działają one korzystnie na błony śluzowe i pracę układu pokarmowego. Są stosowane przy nieżytach jelit, przewlekłych biegunkach, różnych schorzeniach wątroby i pęcherzyka żółciowego.


    Jarzębina traktowana była jako drzewo magiczne, wróżebne. Jest też bohaterką wielu bajek.

Wymiary:
Wysokość:
Długość życia:
Okres kwitnienia:


8 - 12 m
do 150 lat
maj / czerwiec

Występowanie:
Gatunek ten można spotkać w zadrzewieniach alejowych na terenie całego Parku Krajobrazowego im. gen. D. Chłapowskiego.