Gęgawa

(łac. Anser anser)

Opis:

Królestwo:
Rząd:
Rodzina:

Zwierzęta
blaszkodziobe
kaczkowate

     Jest to duża, jasna gęś. Niemal jednolicie szara, z pomarańczowym dziobem. Nogi ma różowe, rzadko pomarańczowe. Brązowy grzbiet z równymi rzędami jasnych końcówek piór oraz biały kuper. U lecącego ptaka widać bardzo, zarówno od spodu jak i od góry bardzo jasne, niebieskoszare pokrywy skrzydłowe. Gęgawę mozna pomylić z gęsią zbozową (Anser fabalis) i gęsią białoczelną (Anser albifrons).

    W Polsce nieliczny gatunek lęgowy (1000 - 1500 par), licznie występujący podczas przelotów. Gęś ta występuje praktycznie w całej Polsce. Dość często zimuje na zachodzie kraju. Gatunek ten zamieszkuje trudnodostępne tereny. Preferuje zbiorniki słodkowodne, gęsto porośnięte trzcinami, bagniste łąki i moczary.

    Gniazda buduje na lądzie lub wodzie, brzegach jezior, ukryte wśród trzcin. Budową zajmuje się wyłącznie samica. Budulcem są pędy trzcin, a środek wyściełany jest, między innymi, puchem wyskubywanym z brzucha. Samica znosi średnio od 4 do 6 białych jaj. Wysiadywanie trwa 27 - 28 dni. Młode uzyskują lotność po 50 - 60 dniach, a dojrzałość płciową uzyskują po 2 -  3 latach. Rodzina pływa w ustalonej kolejności, matka jako pierwsza, potem młode, a na końcu ojciec.

    Gęś gęgawa żywi się głównie trawą, ale zjada też liście, młode pędy,  zboże oraz różne owoce. Ptaki te żerują na łąkach i pastwiskach.
   

Wymiary:

Długość ciała:
Rozpiętość skrzydeł:
Waga:



75 – 90 cm
 150 - 180 cm
2,1 - 5 kg

Migracje:

Przylot:     marzec / kwiecień
Odlot:       październik / listopad

Polskie gęgawy zimują w Hiszpanii (tzw. "szlak atlantycki") oraz w Tunezji i Algierii (tzw. "szlak śródziemnomorski)

Występowanie:
Gatunek ten można spotkać na torfiankach wzdłuż Rowu Wyskoć