Gęgawa
(łac. Anser anser)
Opis:
Królestwo: |
Zwierzęta |
Jest to duża, jasna gęś. Niemal jednolicie szara, z pomarańczowym dziobem. Nogi ma różowe, rzadko pomarańczowe. Brązowy grzbiet z równymi rzędami jasnych końcówek piór oraz biały kuper. U lecącego ptaka widać bardzo, zarówno od spodu jak i od góry bardzo jasne, niebieskoszare pokrywy skrzydłowe. Gęgawę mozna pomylić z gęsią zbozową (Anser fabalis) i gęsią białoczelną (Anser albifrons).
W Polsce nieliczny gatunek lęgowy (1000 - 1500 par), licznie występujący podczas przelotów. Gęś ta występuje praktycznie w całej Polsce. Dość często zimuje na zachodzie kraju. Gatunek ten zamieszkuje trudnodostępne tereny. Preferuje zbiorniki słodkowodne, gęsto porośnięte trzcinami, bagniste łąki i moczary.
Gniazda buduje na lądzie lub wodzie, brzegach jezior, ukryte wśród trzcin. Budową zajmuje się wyłącznie samica. Budulcem są pędy trzcin, a środek wyściełany jest, między innymi, puchem wyskubywanym z brzucha. Samica znosi średnio od 4 do 6 białych jaj. Wysiadywanie trwa 27 - 28 dni. Młode uzyskują lotność po 50 - 60 dniach, a dojrzałość płciową uzyskują po 2 - 3 latach. Rodzina pływa w ustalonej kolejności, matka jako pierwsza, potem młode, a na końcu ojciec.
Gęś gęgawa żywi się głównie trawą, ale zjada też liście, młode pędy, zboże oraz różne owoce. Ptaki te żerują na łąkach i pastwiskach.
Wymiary: |
|
Migracje:
Przylot: marzec / kwiecień
Odlot: październik / listopad
Polskie gęgawy zimują w Hiszpanii (tzw. "szlak atlantycki") oraz w Tunezji i Algierii (tzw. "szlak śródziemnomorski)
Występowanie:
Gatunek ten można spotkać na torfiankach wzdłuż Rowu Wyskoć